Gisteravond 21 mei was voor Watergras een zeer belangrijke avond. Thuis tegen Lake Valley kon door minimaal een gelijkspel promotie naar de Eredivisie worden veilig gesteld. Het nieuws dat promotie nu wel heel erg dichtbij was, (uit werd gewonnen met 2-3) was aan de ene kant mooi nieuws, maar aan de andere kant werkte het een beetje verlammend op de spelers. Ook was Adil Akanioui verhinderd om te spelen, zijn plaats werd ingenomen door Hamza Mehrach, voor hem z’n debuut in Watergras 1. Het was een wedstrijd waarin veel fout ging en het de laatste minuten was het billenknijpen voor het thuispubliek. In de Mammoet hing de spanning in de lucht, het was nog nooit zo muisstil tijdens een zaalvoetbalwedstrijd. Na het laatste fluitsignaal ging er een golf van opluchting door de zaal, want Watergras had een 2-2 gelijkspel uit het vuur gesleept, genoeg om Lake Valley uit te schakelen! Volgend jaar kunnen we genieten van Eredivisie zaalvoetbal in Gouda!
Maar zoals gezegd, tijdens de wedstrijd was dat niet te zien. Veel balverlies, (aan beide kanten overigens) leidde tot een rommelige openingsfase. Het was Valley dat met geluk op voorsprong al binnen een paar minuten. En schot vanaf de zijkant paste precies tussen de benen door van doelman Arjan Bouwers, en Watergras stond achter. Het kon nog een lastige dobber worden besefte iedereen toen, ondanks dat Valley ook 2 spelers miste. Gelukkig voor Watergras kwam er toen een fase waarin te zien was waarom we nu zijn waar we zijn. Snelle combinaties, driehoekjes en Valley moest terug in de verdediging. Een aanval opgezet door Zakaria Bodouaou kwam aan de zijkant terecht bij Arjen Potharst die hard en laag de bal inspeelde op Mohammed Bellahcen die bij de tweede paal stond om de bal binnen te werken, 1-1! Daarna ging Watergras door met drukzetten. Het was een mooie combinatie tussen Zakaria Bodouaou en Soufiane Chairi die alweer werd afgerond door Mohammed Bellahcen. Watergras stond met 2-1 voor, en de wedstrijd leek zich te kantelen in het voordeel van Watergras. Daarna volgde nog wat kansen voor Watergras maar helaas kon hier niet van worden geprofiteerd. Vlak voor het eind van de eerste helft volgde nog een fikse tegenvaller. Via de kluts en verschillende spelers kwam de bal per toeval terecht voor de voeten van een Valley speler, en het stond plots weer 2-2. Vlak daarna klonk het rustsignaal.
Toen de tweede helft was begonnen, en nog steeds de 2-2 stand, begon iedereen in de Mammoet te beseffen dat het met de minuut dichterbij kwam allemaal. Watergras begon ook steeds meer lange ballen te spelen, en zich terug te trekken. Valley ging alles of niks spelen, want die moesten wel scoren. Het ontaarde hierdoor in een waar gevecht, waarin ook veel mis ging. Alle spelers van Watergras gaven alles wat ze hadden, en het publiek leefde intens mee. De laatste paar minuten van het duel was het strijden geblazen, Valley ging proberen een goal af te dwingen door met 5 man te spelen. Hierdoor kon Watergras sporadisch uitbreken, maar vaak liep er dan nog net een speler of de keeper (die overigens sterk speelde) in de weg. De binnenkant van de paal werd ook nog twee keer geraakt door Valley, het publiek had het niet meer. Na een mislukte Valley aanval in de laatste minuut brak Watergras via Tom Rietberg uit, en die lokte slim de overtreding uit, en de keeper/speler van Valley kreeg de gele kaart en moest verder met 4 man. Iedereen gebaarde rust om de laatste minuut rustig uit de spelen, maar zelfs dit lukte ook niet, en snel liep iedereen terug om het doel te verdedigen. Lake Valley brak nog 1 keer uit, maar het werd niet meer gevaarlijk en daarna floot, het moet gezegd, uitstekende scheidsrechter af. Watergras viel elkaar in de armen, het feest kon beginnen, want de Eredivisie is bereikt! Spelers, bestuur en de rest gefeliciteerd, en hopelijk staan er mooie dingen te gebeuren volgend jaar.
